http://img4up.com/"> src="http://img4up.com/up2/58638494818069584365.jpg" border="0" alt="IMG4UP" />

http://img4up.com/up2/79732261923201864724.jpg

تمام شهر را 

در پی ات گشتم

                نبودی

مایوس و خسته به خانه بر می گردم

                                        ای وای

                                           ای وای

از آنچه بر در نوشته بودی

                                      آمدم نبودی

کمی دیر کرده ام

 می دانم

اما

میام

باز یه چیز یه کاریه حرکت تازه دارم

منتظرم باش

ماتیک

آری 

    آری

سرخی سرخی است

حالا چه فرق می کند

سرخی خون زخمهای من

                              یا

سرخی لبهای ماتیک خورده ی تو

مبارکت باد

من می میرم

برای ماندگاری لبهای سرخ تو

فقط تو و جان لبهایت

 ماتیکت را فراموش نکن

توهم

عاریتی شده ام

                بر تن این خاک

در توهمی که

            می کشاندم به نمی دانم ها

                                         به دوست داشتن ها

آه

  یک نفر مرا

            از تو

                  از تو

                         از تو

از تو  دارد صدا می زند

                            ببخشید آقا کبریت دارید

بی حوصله ام

             آدمی بی حوصله ام

سایه به سایه ات می سایم

                                     یکی نمی شود

چشم به چشمت می آویزم

                                    تاب نمی آورد

دستم به دستت . . .

بی خیال علی چپ کوچه ها

                     لبانت را به لبانم

                                          نزدیک کن

                  که راز آفرینش این است

طرحهایی برای دلم

چند شعر کوتاه (شانکو)

---

۱

سلام

        آمد

ساده تر از آن بود که در شعر بگنجد

                              رفت

                                     خداحافظ

---

۲

من هیچ!

 تو که رفتی !

تمام مردم شهر

                    سیگاری شده اند

---

۳

دروغ است

       سکوت

اگر ظلم در سینه ای رسوخ کرده باشد

     فریاد بایدی

    ایست بایدی

هرزه علفها گندم نمایی می کنند.

---

۴

انگشتم را نخ میبندم

                        تا

از یادم نرود

                 که

از یادم رفته ای.

---

۵

چه کسی می گوید

                  هر که بامش بیش

                           برفش بیش

برف روب شهر ما

             خانه اش بام نداشت!                     

من کیستم؟

از زمانی که

یزید حسین را کشت

دیگر هیچ کس

نام فرزندش را

یزید نگذاشت

حال تمام یزیدیان

نام اشان . . .

با مدیریت وبلاگ تماس گرفته شود

رفیقه هایم ...

همیشه

 

ازکناردیوار راه می روم

که نکند سایه ام از خودم بلندتر...

                         احساس غرور

خودتان که خوب می دانید

                         اهل دل اید مثلا

                                  ***

هی با شمایم

                     آقا.خانم

شما که مرا می شناسید

دلم که می خواست اعتراف کنم.

اصلا تقصیر خودم است

که

دوستانم

                روسپیان شعر سپید و

                شب خوابه های کهنند

ورفیقه هایم

بانوان ماتیک زده ای که

                           هنرمردان را به نام آزادی

                              به خون می فروشندو

لبانشان روز آ روز

سرخ ترمی شود

لی لا هو

لیلی مجنون

که رفت

لیلای تو هم

که مرد

مادر

مادر

لی لا ی من کو؟

نه هیچ به سرم نمی شود که

تاریخ دوباره تکرار شود

قرار هم نیست که من آدم شوم

اصلا قرار است

من و خدا هیچ وقت آدم نشویم

من لی لا یم را می خواهم

حادثه قرن

از نیامدنت

آنقدر سیرم

که آمدنت

تناقضی فاحش است

حتی در رویای دخترکان باکره

                                    اینجا هم اتفاق خاصی نیفتاده

همان یکی بود یکی نبود

در روزنامه ها:

تیتر اقتصادی:

                               سهام کارخانه ماتیک سازی پایین آمد

                               سهام کارخانه اسلحه سازی بالاآمد

بی هیچ شبهه ای

                   سهام با سرخی لبان تو بالا وپایین می شود

تیتر ورزشی:

                    دیگر پهلوانی نمی میرد

تیتر سیاسی:

                  یک نفر بدون حمایت هیچ حزبی

                                                         رییس جمهور شد.

تیتر: . . .

تیتر: . . .

                 و وقتی نوبت ما شد

روزنامه ها را توقیف کردند

                                     اینجا اتفاق خاصی نیفتاده

دیروز

مجسمه ارسطو افتاد و شکست

به گمانم

              همین امروز و فردا

                                 فلسفه دچار تسلسل شود

و خدایگان

             را به محاکمه بکشانند

                                      اینجا اتفاق خاصی نیفتاده

جنگ همه جا را گرفته

                               خون و آتش

دیگر کسی

                   برای خاطراتمان هم نمانده

جز

          لکه ای خون

                          بر دیوارها

نکند

          بهانه ای برای آمدن بکنی

اینجا اتفاق خاصی نیفتاده

                               بزرگترین حادثه قرن

    خود تویی

                                        که نیستی.

من...

اگر گفتن

یک نفر تو را دوست دارد

بدان منم

اگر گفتن

دو نفر تو را دوست دارد

بدان من بیشتر

اگر گفتن سه نفر تو را دوست دارد

نمی دانم

اما

 اگرگفتن

دیگر کسی تو را دوست ندارد

بدان من مرده ام

چه می دانند؟

بانو

       موبندت را به من بسپار

بگذار

       موهایت در باد شلتاق کنند

وگیسوانت

       دستانم را با شهوتت آشنا کند

کسی چه می داند؟

                              شاید من وتو

                                                    آدم و حوائیم